Nereye gittin ki şimdi? Tam da her şey güzel gidiyorken… Beni hiç mi merak etmiyorsun? Neredesin? Ne durumdasın? Düşünmekten çok sensizlik yoruyor beni. Artık eskisi gibi güçlü hissetmiyorum kendimi de. Sadece umudum beni ayakta tutuyor. O uzun saçlarının kokusu…

Her rüzgâr estiğinde içime çektiğim kokun da yok şimdi. Her gün geliyorum buluştuğumuz yere. Seninle gezdiğimiz yerleri geziyorum tek başıma. Sadece sen yoksun ama her şey aynı. Oturduğumuz bank bile duruyor aynı yerinde.

Senin gidişin beni çok yordu. Allah’ın sevdiği kuluymuşum ki, karşıma Burak’ı çıkardı. O destek oldu bana, o kaldırdı her düştüğümde. Can dostum, kardeşim… Biliyor musun? O da benim gibi yaralı. En zor zamanlarımızda destek olduk birbirimize. Onunla ilk fırsatta tanıştıracağım seni de…

Ah be güzel gözlüm! Herkes kıskanırdı bizi. Olmadı bu yaptığın. Olmadı sessizce gidişin… Umutluyum ben yine de… Her zaman olduğu gibi umutluyum geleceğine. Biliyorum sen de beni unutmadın. Belki de duyuyorsun sesimi. Sadece bir adım atman gerekiyorsa, ben buradayım. O zaman dön ve “Kal” hayatımda.