Minibük söyle dedi: “Ey Allah’ım! Seni çok sevmek istiyorum.

Zamanımı hiçbir zaman sensiz geçirmek istemiyorum. Bu dünya senin sevgi bahçendir. Ancak gerçek sevenler, senin yüce varlığın hakikatine erişebilir. Yüceliğinin rahmet sağanaklarıyla yeşerir bütün güzellikler. Tutkularına bağlananlar, karanlık evinde kalırlar.

Yürekler seni sevince cennet kokacaklar. Müminler aşkınla huzur bulacaklar. Senin sevdiğin her yerde olmak, sevmediğin yerlerden uzaklaşmaktır en büyük dileğim! Özgü bir karınca olmak için. kendim olmak için çalışacağım!

Gelecekte dünyaya ışık saçan biri olmak istiyorum. Dünyayı sevgi ve bilgi sığıyla doldurmak istiyorum. Sıradan bir karınca olmak istemiyorum. Yüreğimin yolunu izlemek istiyorum. Kendimi bilgiyle donatarak, yasama, sevgimle ve cesaretimle aydınlık olmak istiyorum. Çünkü sevgi olan yerde karanlık olmaz. Sevgi olan yerde yasam vardır. Yasam bilgelik ve sevgi dolu olanlara yol verir.

Damla Da boğulanlar, denizin yolunu nerden bilecektir? Yüreğini takip edenler huzur ve kurtuluşu bulacaktır.

Karınca Minibük