Kötülerin gıdası, iyilerin korkusu ve sessizliğiyse, iyiler de yenmek için o kadar lezzetli olmamaya çalışmalı…

İnsan ve vicdandan yana olmak yetmiyor mu? Niye her ideoloji ”benim yanıma gel!’ diye bağırıyor.

Ne tuhaf! Dini inançları olanlar dua ediyor, inanmayanlar umut ediyor. Harekete geçirilemeyen umut da duaya benziyor…

Acının etrafında dolanarak şiir yazılmaz, içinden geçmek lazım. Başkasının acısı yaşanmaz ancak anlamaya çalışılır. Anlamaya çalıştığınızı, yaşamış gibi yazamazsınız, ”gibi” olur sadece…

Her ne kadar sürç-i lisan ettiysem aforizmadır…