Bu roman, vahşi dağlarda yaşanmış bir aşkın hikâyesidir. O tarihte Şırnak dağlarında teröristler yoktu fakat eşkıyalar vardı. İpten, kazıktan kurtulmuş insanların kol gezdiği dağlar ölüm tuzaklarıyla doluydu.

Hele bir adam vardı ki, arkasında her zaman cesetlerle dolu kanlı bir iz bırakırdı.

Bu sert ve acımasız eşkıyanın adı Abdülkerim’di.

Ve genç bir teğmen… Adı Hilmi’ydi ama bölge halkı ona ‘Hilmo’ diyordu.

Kulağının dibinde vızıldayan kurşunlarla alay eden, ölüm karşısında bile gülümseyebilen bir gençti Hilmo.

Hilmo da, Abdülkerim de silah kullanmada olağanüstü yeteneklere sahip insanlardı.

Kader bu iki çetin kavga adamını bir gün mutlaka karşı karşıya getirecekti.

Bahar çiçeği kadar taze ve güzel bir kız için…