Meslek hayatımın 30 yılı Cerrahpaşa Psikiyatri Kliniği’nde geçti. Bilhassa genç insanlarımızın bunalımları içimi sızlatıyordu. Bunların büyük çoğunluğu “apartman çocuğu” idi. Genellikle ana-babadan uzak, ailenin sıcak ilgisinden ve içlerini ısıtacak, onlara sağlam karakter kazandıracak ve toplum içinde kendi ayakları üzerinde durabilmelerini sağlayacak bir durumda değil, ailelerinin sevgisinden ve şefkatinden uzak idiler.

Maddi-manevi her türlü istenmeyen akibetlere düşmemenin bizce tek çaresi “eğitim” olmalıdır. Bu eğitim, ana karnında başlamalı, doğumdan sonra ailede devam etmeli, sonra da okulda ve toplumda sürdürülmelidir.

On senelik bir zaman dilimi içinde olgunlaşan bu kitabımızda şikayetleri dile getirmekten ziyade sorunların çarelerini bulmaya ve okuyucuya sunmaya çalıştık.