“Ey dervişler! Tanrı’yı zikretmek, ruhun gıdasıdır. Yaralı gönüller için bir merhemdir. Zikir, ilk önce, geçmişle olan bağları gevşetir ve tedricen nefsin yükümlülüklerinden azat eder. Azar azar bencillik, şehvet ve düşmanlığın izlerini silmek suretiyle yükünüzü hafifletir ve yolculuğun hızlanmasını sağlar. Bu yüzden, ilk başta yaşayabileceğiniz korku ve ıstırap görmenizi zorlaştırsa da umutsuzluğa kapılmayın. Hakikat, karanlıkta parlayan bir ışık gibidir. Görmek için, yavaş yavaş kalp gözünün açılması gerekir.”