Edebî bir üslup ve muhtevaya sahip olan Böyle Buyurdu Zerdüşt, “üstinsan” kavramının/toposunun yanı sıra, felsefi yönüyle iktidar ya da ebedî geri dönüş, irade konularını dillendirilir.

Batı epistemolojisinin doğru ve yanlış ikili ifadelerinin, ikilik söylemini eleştiren bir felsefenin mantıksal paradigması olarak değerlendirilebilir. C. Zittel, Zerdüşt için “sapkın bir okuma deneyimi” demektedir.

Zerdüş’tün ulaşmak istediği hedef “üstinsan”dır. Ancak Nietzsche’nin, bu hedefe ulaşmaya çalışırken, özel yaşantısında R. Wagner’e olan hayranlığının etkili olduğunu belirtmek gerekir. Wagner’in kişiliğinde Nietzsche, eski Yunan felsefesi anlamında, hayatını kolaylaştırabilecek daha yüksek dünyalara sahip olduğuna inanıyordu.

Ancak, Böyle Buyurdu Zerdüşt’te Nietzsche, Wagner’de boşuna aradığı dünyayı tüm gerçeklikten koparır. Başka bir bağlama dayalı olarak “Zerdüşt idealini” daha önceki idealleri gibi, gerçeğe dönüştürür.