Bir yolculukta beklenmedik bir anda kendisiyle karşılaşan, bir odada verdiği sözü unuttuğu için hayatı boyunca suçluluk hisseden, konforundan vazgeçmemek için etrafındakilere olan biteni görmezden gelen, zoraki ilişkilerin içinde görünürlüğünü kaybeden, dayatılmış korkularla bunalan karakterlerin ağzından çıkıyor “Affet Beni!” sözcükleri. Bazen çığlıkla, bazen fısıltıyla. Bazen başkasına, bazen de kendine.

Bu kitaptaki yazarlar, sıradanlığın üzerindeki örtüyü kaldırmaya çabalıyor. Kurgunun yarattığı gerçeklik etkisiyle silkinmeye zorluyorlar bizleri. “Affet Beni!” diyebilmenin gücünü anlatıyorlar. En çok ihtiyacımız olan bir zamanda.