“Sözcüklerin ağrısıyla yoğrulan, yaşamın gerçekliğiyle emzirilen dizelerle; insanı, doğayı, umudu ve direnci öncelikli kılarak sonsuzluğun ötesine taşımanın güzelliğini yığıyor Ramazan Aydın. Doğrudan söyleyişin diline eğilip, imgenin avuçlarından su içerek çağının bütün renklerine bölmek istiyor belki de şiirini.

Dünyanın yarasını giyinen her bir inceliği özümseyerek ve bakışlarını yeryüzü sahiplerine çevirip taşını esirgemeden savurmanın bilinciyle yazıyor. Şair, sözünü kırk yararak; haksızlığı, acıyı, ölümü, zulmü kısacası karanlığın damarlarında kökleşen zorbalıkları işaretleyerek kanının son damlasına kadar yazabilmenin altını çiziyor.”