Niçin yalnızca benim sanata eğilimim var; öteki arkadaşlarımın ise hangi sebepten böyle bir ilgileri yok? Doğuştan birbirimize böyle bir kabiliyet diğerimize başkası mı veriyor? Yoksa doğduktan sonra aileden, çevreden, mektepten mi ediniyoruz temayyüllerimizi? Bir şey daha var. Şiirle (sanatla) ilgimi etrafa duyurmaktan utanıyorum. Evet sahiden hafif de olsa bir utanma hissi taşıyorum bu meşguliyet veya ilgimden ötürü.Acaba niçin? Neden bu ilgi hafiflik diye algılanacakmış gibi bir his taşıyorum? Besbelli ki ilgilerim çevremdeki pek az insanı memnun ediyor. Hülasa sanatın, sanat merakının ne’liğini, niçinlerini ve nasıllarını çözmek gerekmekte. Felsefi anlamda doğrudan sanatı konu edinen bir hayli ürün vardır bütün dünya dillerinde.Bu ürünlerin bize ulaşanlarının büyük çoğunluğu Batı kaynaklı ve de sol içeriklidir. Yerli veya daha doğru bir deyişle müstakim çizginin anlayış ve bakışını yansıtan çalışmalar yok denecek kadar azdır. Mevcutlar maalesef beklentilerimizi cevaplayacak sıhhatten çok yoksunlar. Üstelik bizim adımıza konuşan birçok ürün ya Batı kopyacısı veya taklitçisi görünümündedir. Sanatın yüzlerce, hatta daha çok tarifi arasından, acaba bizim anlayışımızı en çok okşayanı hangisidir?Bize en yakın duran bir modeli var mıdır? Varsa o model ve tariften haberlimiyiz?