“Tanrı benim umudum ve mutluluğumdur.”

Shaw’ı 1925 Nobel Edebiyat Ödülü’ne götüren nedenleri incelediğimizde onun en büyük ustalığının ağır ve karmaşık olanı basitleştirme yeteneğinde yattığını görebiliriz. Tanrı’yı Arayan Kara Kız’da ise bunun tezahürleriyle sıklıkla karşılaşmaktayız. Okuru daha önce hiç düşünmemiş olabileceği şeyler hakkında düşünmeye zorlaması ve bunu mümkün olduğunca basitleştirmesi onun edebi dehasını gözler önüne seriyor.