Rusya’da kaldığım süre boyunca deneyimlediklerimi, yaptığım gözlemleri ve tepkilerimi kayıt altına alarak derleme kararım, bu ülkeyi terk etmeyi düşünmemden çok daha önceye tarihlenir. Aslında bu acıklı kahramanlık hikâyeleriyle dolu topraklardan ayrılmamın en temel sebebi buydu.

Aramızdan en güçlü olanlarımız, bu uzun zamandır baş tacı ettiğimiz hayalin peşini bırakmakta gönülsüz davranıyor. Ben Rusya’ya, halkı kendini tamamen zor olduğu kadar yüce bir devrimsel yeniden yapılanma idealine adamış olan yeni doğmuş bir ülke bulmak hayaline kapılarak gelmiştim. Hararetle bu ilham verici görevde belirleyici bir rol oynayabilmeyi umuyordum.

Rusya’da karşılaştığım gerçeği, beni vaat edilen topraklarla ilgili yüksek beklentilerin zirvesine taşıyan o büyük idealden oldukça farklı ve tuhaf buldum. Kendimi toparlamam on beş uzun ay aldı. Her yeni gün, hafta, ay, yere göğe sığdıramadığım büyük umutlarımı dibe doğru çeken ölümcül zincire halka halka eklendi. Bu hayal kırıklığına karşı umarsızca mücadele ettim. Uzun zaman boyunca, [Sf. 6] içimden gelen ve bu yadsınamaz olgularla yüzleşmem için beni zorlayıp duran sesi duymazdan gelmeye gayret ettim. Vazgeçmeyecektim ve vazgeçemezdim.