Hâlbuki bırakıp gitse ve kız arkadaşlarıyla dertleşse “boş ver, be gülüm, sen iyisin. Bırak gitsin, o kaybetti.”Diye onu tesellî ederlerdi.”O kaybetti.” Lâfı da tam mânâsıyla züğürt tesellisiydi gerçi. İnsan kaybetmek ister mi, lâf işte. Kaybedilenlerin(!) Vazgeçilmezi olmuş bir kere. Her neyse de, varsın o beni kaybetti bilsindi. Bir müddet ağlar netîcede düzelirdi belki…