“İki içgüdü türü (yaşam ve ölüm içgüdüleri) arasındaki karşıtlık için sevgi ve nefret kutupsallığını ortaya getirebiliriz. Eros’un bir temsilcisini bulmada hiçbir sıkıntıya düşmeyiz; buna karşı, yakalaması güç olan ölüm içgüdüsü için kendisine nefret tarafından yol gösterilen yoketme içgüdüsünde bir temsilci bulabilirsek bundan büyük hoşnutluk duymamız gerekir. Şimdi, klinik gözlem yalnızca nefretin beklenmedik ölçüde düzenli olarak sevginin eşliğinde olduğunu (iki-değerlilik) değil, yalnızca insan ilişkilerinde nefretin sık sık sevginin bir ön habercisi olduğunu değil, ama ayrıca bir dizi durumda nefretin sevgiye ve sevginin nefrete dönüştüğünü de gösterir. Eğer bu dönüşüm salt zamansal bir ardışıklıktan daha çoğu ise, o zaman açıktır ki erotik içgüdüler ve ölüm içgüdüleri arasındaki ayrımın zemini yiter.“

Sigmund Freud, Ego ve İd.-