Ama yarın dünden daha güzel olmadı. Hatta dün kadar bile güzel olmadı. Yarın çocuk olmak için hiç de mükemmel bir gün değildi. Liya ceplerindeki yiyeceklerle evinin kapısında kalakaldı. Sokakta sadece sınıf arkadaşı Tâhir ve Masal vardı, tüylü dostlarından hiçbir iz yoktu. Ne Künefe ne Hıçkırık ne de Pıtır. Çocuklar gözlerini dört açtılar, her taşın altına, her saksının içine, her kasabın önüne baktılar. Hatta emin olmak için Masal’ın saçlarını bile karıştırdılar. Çünkü geçen sene minik bir kedicik gök gürültüsünden korktuğunda oraya saklanmıştı. Doğrusu Masal’ın saçları saklanmak için hiç de fena bir yer sayılmazdı.