Her insan doğar, ölür ve yaşar. Şairse şiirin içinde kelimelerle hemhal olmuş, kendini kelimelerle tekrar tekrar doğurtan kişidir. Bağla koyunda gözlerini denizin ufkundan hiç ayırmayan, birini bekler gibi kelimelerin imgesini zihninde doğurtan Baydar Özcan’ın şiiri nasıl doğurduğuna şahitlik ettim. Yalnızlık, bir acizlikten çok krallıktı onunkisi. Zaman tüneli içinde sanrıları vardı. İhanete uğramış, sevilmiş, sevmiş, açlıklara ve yokluklara şahit olmuş acıyla barışmış, acıdan sevgi doğurtmuş, sevgiyi her şeyden üstün tutmuş ozandı kendisi. Bütün varlığını edebiyata ve sanata vakfetmiş, ürettiği eserlerin ekonomik gelirlerini kimsesiz, yardıma muhtaçlara adamış pirdir. Yaşamın sefaletini değil zenginliğini keşfetmiş, varoluşunu edebiyatın nüvesinde bulmuştur Baydar Özcan. Yaşam çizgisini doğruluk olmuş yalan ve sahteciliğe balyoz olmuştur.

Gün doğumunda güneş ve deniz Baydar Özcan’ın kulağına fısıldar sözcükleri. Şamanik ritüellerle bağ kurar doğayla. Uzun karanlık gecelerde ayla bakışır, söyleşir. Ruh dinginliğinde barış vardır. Hayatın içinde terazidir kendisi. Aşk ve sevgi ana cümlesidir. Sonsuzluk elipsinin içinde şiirimsi bir enerjisidir Baydar Özcan.

Baydar Özcan’la uzun günbatımlarında hayat üzerine söyleyişlerimiz oldu. Bunca yardım kampanyaları ve iyilikseverliği ile yetinmeyip daha fazla nasıl yardım edebilirim endişesi vardı içinde. Hayattaki tüm kötülükleri top yekûn iyilikle yer değiştirecek çareler ve çözüm önerileridir meşgalesi. Şairdir, kültür elçisidir, iyilikseverdir, gazetecidir ötesinde bence iyi bir insan modelidir Baydar Özcan.

Benim dileğim; daha iyi bir dünya için Tanrı eğer varsa, hepinizi Baydar Özcan yapsın.

– Yaşar Hız