Babam asıl beni şaşırttı hala. “Oğlum!” dedi bana. “Yavrum!” dedi. “İlk göz ağrım, iki gözümün ışığı… Üzerimde Nusret ağabeyimin emeği çoktu, ona saygımdan, hürmetimden sana sahip çıkamadım, “evladım” diyemedim, beni affet!” dedi. Babam beni ilk kez kucakladı hala. Babam ilk kez bana sarıldı, beni bağrına bastı. “Aynı sebepten kardeşlerinle de yeterince ilgilenemedim. Onlar da beni affetsinler. Açığa vuramadım, göstermedim ama hepinizi çok sevdim, hepinizi canımdan çok sevdim. Keşke en küçüğünüz, en büyük cahilliği yaparak aramızdan ayrılmasaydı… Belki o zaman ben bu kadar acele etmezdim.” dedi. Şaşırdım hala, babamın bizi bu kadar sevdiğini bilmiyordum. Çok şaşırdım….