“Son kez dokunacaktı sevdiğine, dostuna, onunla yaşadığı duygulara, hayatının anlamına, dert ortağına, mutluluğunu
paylaşana, gözyaşlarının şahidine, ömrünü emanet ettiğine…”

“Kendini sevmeyen, kendiyle barışık olmayan, zihniyle sürekli kavga halinde olanar kimseyi sevemiyor, sevene saygı duymuyor, kavga ve dövüş dışında bir dil bilmiyordu…”

“Konuşmamak, duygulara engel değildi. Aksine duyguları daha net anlatmak için kullanılan sözcükler her zaman doğruyu
söylemezdi fakat davranışlar, bakışlar, tavırlar yalan bilmezdi.”

Bu aşk bitmeyecekti içinde. Bir yerlerde kanayıp duracak, kabuk bağlayacak ama kabuk kopunca altta izi kalacaktı. Aşk
bitmezdi ki…”