Aslında hiçbir yazar diğerinin yazdığı kitabı okumuyor, bunu da çok iyi biliyorum. Klavye başında sabahladığımda, güneşi sözle selâmladığımda, birden “yazdıklarım kimin neyine gerek”, diye düşünüyorum. Dünya hiçbir zaman umurumda olmuyor. Hiç kimse okumuyor ama herkes yazıyor ve kendisi hakkında yazdırıyor! Belki modern insan için bu da bir kurtuluş yoludur, birazcık gerçeklikten kopmak, dünyadan uzaklaşmak için! Biliyorum, şimdi kitaplarımın sayfalarını karıştırıp “Niye yazıyorsun?” diye soracaksın. Cevap çok sade: Kendimi iş ile oyalıyorum ya da bu iş beni oyalıyor, ikisini de söylemek mümkün. Ama ben sadece yazdığımda ve öfkemi klavyeden çıkardığımda, birazcık olsun huzur buluyorum.