Ezgiler Ezgisi, Scholem Alejchem’in Tevrat’ın (Eski Ahit’in) “Neşideler Neşidesi” bölümüne dayanarak yazdığı bir aşk öyküsüdür. Bu öyküde, yazar, Yahudi ve Hıristiyan dinbilimcilerin alegorik yorumlarından uzaklaşarak “Neşideler Neşidesi”nin doğal anlamını kendine çıkış noktası almıştır. Yahudi yorumcular bu metinleri Tanrı’nın halkıyla konuşması, Kilise de İsa’nın halkıyla konuşması olarak yorumlamıştır. Yazar, Ezgiler Ezgisi’nde şarkıların gerçek anlamına, yani erotik anlamına yöneliyor: Busi ile Şimek kardeş gibi büyümüşlerdir; Busi’nin ana-babası yoktur. Bazen oyun oynarken Busi’nin üzüntüsü yüzüne vurur. Bu durum Şimek’in yüreğini parçalar, ona göre Busi dünyanın en güzel prensesidir, Hazreti Süleyman’ın sevgililerinden de güzeldir. Birlikte büyürken sevgilerini de büyütürler. Damdaki Kemancı’nın (Sütçü Tevye) yazarı Scholem Alejchem’in bu kısa romanında, büyük yazarlara özgü derin hümanizma bulunmaktadır. Yazar, romanı basılmadan Newyork’ta öldü (1916). Vasiyetine göre, mezarının başında bu yapıtının bazı bölümleri okundu. Ezgiler Ezgisi’ne esin kaynağı olan, Tevrat’ın “Neşideler Neşidesi” (“Ezgiler Ezgisi”) bölümü okurun okuma eylemini boyutlandırmak amacıyla kitabın sonuna eklenmiştir.