Bu eser, Tâhirü’l-Mevlevî’nin ahlâk ve tasavvufa dair yazılarını bir araya getirmektedir. Bu derlemede tarih sırasına göre Beyânü’l-Hak (1910), Sırat-ı Müstakîm (1911), Ceride-i Sufiye (1914), Mahfil (1921-1924), Konya Halkevi Kültür Dergisi (1943), İslâm Yolu (1948-1950)’nda belirtilen tarihlerde yayımlanmış olan yazıları yer almaktadır. Müellifin tasavvuf ve ahlâka dair 40 yıla yayılmış yazıları bu kitapla bir bütünlüğe de kavuşmuş oluyor.

İlk bölüm müellifin bütün ilimlerin ve bilgilerin başı, temel kaidesi, çıkış noktası “ahlâk”a dair yazılarından meydana geliyor. Bu yazılar bazen bir kavram bazen de toplumsal bir durum üzerinden insanın tutum ve davranışlarına dair, olan ile olması gereken arasında tahlil ve tespitlerin yapıldığı yazılar.

İkinci bölüm ise müellifin tasavvufa dair yazılarından meydana geliyor. Bu bölümün ilk yazısı, İbn Fârız’ın meşhur Kaside-i Hamriyye’sini Levâmi’ adıyla şerh eden Molla Câmî’nin bu şerhinin kısmî çevirisidir. Bu tercümeden sonra müellifin çeşitli vesilelerle kaleme aldığı tasavvufa dair yazıları bulunmaktadır.

Son bölümde ise müellifin İslâm Yolu mecmuasında Büyüklerin Sözleri başlığıyla tefrika ettiği İslâm büyüklerinden hikmetli, ârifane sözler yer almaktadır.