29 Mayıs 1453. Bu, Bizans İmparatorluğu’nun çöktüğü gündür. Sultan Mehmet Bizans’ı kuşatmıştır; şehrin alın yazısı artık bellidir. Bu kaçınılmaz tehlike karşısında kahramanlığa yükselen İmparator Konstantin az sayıda fakat sadık yabancı paralı askeriyle bütün gücünü harcayarak kuşatıcılara karşı koymakta, onun milleti ve Bizanslı askerleri ise korkak bir kayıtsızlık içinde başlarına geleceği beklemektedir; devletin ileri gelenleri İmparatorun kahramanlık taslayışı ile alay ederler; onlar artık daha ziyade sultandan yanadırlar ve her şeyi ondan beklerler. Bütün bunlardan İmparatorun haberi yoktur.

Sultanın elçileri İmparatora ve onunla gitmek isteyen herkese izin vereceklerini bildirir. Ancak sadece iki kişi İmparatora bağlılığını beyan eder. Konstantin dehşet içinde gerçekle yüz yüze gelir ve işte o an Bizans’ı ölüme mahkûm eder: “Biz, Tanrı’nın izniyle, Bizans’ın son İmparatoru Konstantin, dünyaya bildiririz ki milletimizi mahkemeye çektik ve adalet adına Bizans’ı cellât satırıyla ölüme mahkûm eyledik. Edirneli Mehmet cellâdımız olsun. Mezar taşıma şu sözler yazılsın: Bizans’ın son İmparatoru burada yatıyor. Kör olduğu müddetçe yaşadı. Bir gün gözleri açılınca duyduğu tiksinti onu öldürdü.”