Bazen bütün kapılar yüzüne kapanır, bazen hiçbir şey yolunda gitmez; seni hayatta tutacak bir şeyler ararsın. Kimi zaman yaşamak bile anlamsızlaşır. Yapabileceğin tek bir şey kalır; açar ellerini dua edersin. “İki ileri, bir geri…” Huzura bir mehter gibi gidersin.

Çünkü gitmemişsindir uzun zamandır, içinde onsuz geçen günlerin çekingenliği vardır; utanırsın, sıkılırsın… Bir karabatağa düşmüşsün gibi çıkmak için çırpınırsın. Sonra seni Yaratıcı’na götüren kara bulutlar dağılır, diline istemsizce bir ayet dolanır; hani uğruna canını vereceğin kardeşin gibi, hani kalabalıklar arasında yalnızken bir anda karşına çıkan arkadaşın gibi, hani buz tutmuş kalbini ısıtan güneş gibi, hani derdini döktüğün sırdaş gibi…

“Ey haddini aşan kullarım!
Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin.”
(Zümer-53)