“Doğum gününden habersiz kalan yavrum, anan da senden habersiz, böyle yaşamak bana yetmiyor. Kaç bayram, kaç doğum günün geldi geçti. Sensiz ne gülebildim ne de kutlayabildim. Hayalinle yaşamak da bana yetmiyor. Acın, hasretin çöreklenmiş. Ama yüreğimin başında dumanlar tütüyor. Yine bir doğum gününün arifesindeyim…” (Hanife Yıldız, 22 Temmuz 2017, Galatasaray Meydanı)

Sözümün başına, çok istediğim halde söyleşmeyi kabul etmeyen, yirmi beş yıldır oğlunu arayan kadın anne Hanife Yıldız’ın sözlerini almak istedim. Bu kitaba ruhunu veren bütün kadınlara ve gıyabında konuk olan Sıdıka Su’ya saygılarımla…