Şehrin yukarısında yüksek bir sutun üstünde bir Prens’in heykeli duruyordu. Baştan başa ince has altınla kaplıydı; göz yerinde iki parlak gök yakutu vardı, kılıcının kabzasında da kocaman bir kırmızı yakut parlıyordu.

Heykeli herkes çok seviyorsu. Ona Mutlu Prens adını vermişlerdi. Bununla beraber, heykeli yararsız görenler de vardı. Bu fikirde olan bir belediye üyesi:
“Adeta hava fırıldağı kadar güzel,” hemen ekledi:

“Ancak o kadar faydalı değil.”