Ankara ve Harun
Küçük bir lokanta, Ankara’da 
Bahçesinde birkaç gül ağacı
Masada duran tüm dünyam, şimdi
Gelip geçenler
Her birinin aklında bin bir dert, sevinç
Geçip geçip akan insan seli, akan benim oysa
Siyahı, beyazı, sarı benizlisi
Ben ise bin parça
*
Bir parçam Urfa’da, bin parçam Ankara’da
En büyük parçam şimdi Harun’da
Aklım aklımın içinde,
Aklım Harun içinde
Birde ne deyişi, gülmesi, ağlaması
Ben Ankara’da Ankara bende
Dünya bende
Ben Harun’dayım şimdi
Başladı yağmur yavaş yavaş yağmaya
Gözlerimle birlikte ağlamaya
Beni ıslatan yağmur değil aslında
Beni ıslatan, son çaresizliğim
Beni ıslatan, Ankara