Bir zamanlar çok akıllı bir Bilge varmış. Bu Bilge hem çok bilgili hem de çok iyi kalpliymiş.

Öğrencileri bir gün onun çevresini sarıp ona merakla sormuşlar: “Kendimize kimi örnek alalım; bilginleri mi, zenginleri mi yoksa yöneticileri mi?” “Hiçbirisini,” diye cevap vermiş Bilge. Öğrencilerden biri: “Peki,” demiş. “Öyleyse kimi örnek alalım?” Bilge: “Çocukları,” deyivermiş. Bilgenin çevresini saranlar, daha çok şaşırmışlar. “Ne, çocukları mı?” demişler: “Evet,” demiş Bilge. “Çocukları.” Öğrencilerden biri itiraz etmiş: “Ama onlar hiçbir şey bilmezler ki.” Diğer öğrenci eklemiş: “Üstelik hep yaramazlık yaparlar.” Bilge: “Hayır, yanılıyorsunuz,” demiş ve devam etmiş. “Bir kere çocuklar hep meşguldürler. Asla boş durmazlar. Her zaman iyi niyetlidirler. Hiçbir zaman kötülük düşünmezler. Ayrıca onlar, hiçbir şeye ihtiyaç duymadan mutludurlar.”